Maleisië was onderdeel van de specerijenroute en nog steeds maken specerijen een belangrijk onderdeel van het menu. In de Maleisische keuken vind je veel invloeden, waarschijnlijk net zoveel als er anderen zijn geweest die het land wilden veroveren of er handel mee drijven.
Een van de keukens die op de Maleisische lijkt is de Indonesische; een soep zoals soto ayam wordt in beide landen bereid. Sommige recepten lijken Indiaas, andere Chinees. Roti canai bij voorbeeld zou zomaar Indiaas kunnen zijn. Het ziet eruit als een luxe versie van chapati of de Bangladeshi paratha. Voor ontbijt eet men het met suiker en voor diner met curry. Met lunch eet men vaak uit een bananenblad, net als op Bali. De Nonya keuken (Nonya betekent vrouw in het Chinese Hokkien dialect maar verwijst naar Maleisische vrouwen van hoge sociale status, die 5 eeuwen geleden met Chinese zakenmannen getrouwd waren) is een combinate van de Chinese en de Maleisische keuken.
Roerbakken wordt veel gedaan en specerijen worden fijngemaakt met een vijzel voor ze worden toegevoegd. Vis, garnalen en inktvis zijn onderdeel van vele schotels. Beroemd is Laksa, een gerecht van noedels in pittige kokossoep met garnalenpasta (belachan), garnalen, citroengras en kip. Ofschoon laksa duizenden betekent, hetgeen geacht wordt betrekking te hebben op het aantal ingrediënten, hoef je je geen grote zorgen te maken: het echte aantal is veel minder en de meesten zijn specerijen.
Na de 16de eeuw zijn er Portugezen, Engelsen en Nederlanders naar het eiland gekomen. De Engelsen moedigden in de 19e eeuw Chinezen aan om in de tinmijnen te gaan werken, hetgeen leidde tot een verder bestendiging van Chinese invloeden in de Maleisische keuken.
Zelfs binnen Maleisië zijn verschillende kookstijlen te vinden. Bij voorbeeld op Sabah, Borneo, waar, behalve Chinezen en Indiërs, ook nog 30 verschillende ethnische groepen wonen, die allemaal een eigen inbreng op het koken hebben. Koken op Sabah vind je ook op de worldcook site.