Het eiland Borneo wordt gedeeld door Sabah en Sarawak (delen van Maleisië), Kalimantan (deel van Indonesië) en Brunei. Borneo is bijna helemaal bedekt door tropisch regenwoud en delen van het eiland zijn moeilijk bereikbaar. Net als in andere delen van Maleisië wonen hier mensen van Indiase en Chinese afkomst, maar alleen hier wonen ook nog meer dan 30 ethnische minderheden. De grootste groep is de Kadazan Dusun, en aangezien ze 30% van de bevolking van Sabah uitmaken wordt hun taal als tweede taal op school gehanteerd. De Bajau ,de tweede grootste groep, die ook wel zee-zigeuners worden genoemd, waren vroeger een zeevarend volk en wonen daarom niet alleen op Borneo, maar ook in andere delen van Indonesië en de Filippijnen. Het zijn Moslims; velen van hun leven nu in Kota Kinabalu.
Borneo is het derde grootste eiland ter wereld, tussen Groenland, Nieuw Guinea en Madagascar. Dat was heel wat anders dan dat piepkleine eiland Lankayan, waar we juist vandaan kwamen. Er kon niet worden rondgelopen dit keer, tenzij je een heel lange vakantie hebt - een jaar of zo. Je kunt ook nog van mening verschillen over het begrip eiland - is Australië een eiland? En Europa?
Maar wat verder ook de definitie van een eiland moge zijn, wij zaten in Sabah, op het noord-oostelijk deel van Borneo, waar we Sepilok bezochten, Sandakan en Kota Kinabalu. Sabah behoort tot Maleisië, maar pas sinds 1963. Tot de vijftiende eeuw was Brunei het hiërarchische en handelscentrum van het eiland. In 1521 probeerden de Portugezen het eiland in te nemen, op de voet gevolgd door de Spanjaarden en de Nederlanders. Vanaf het midden van de achttiende eeuw kwamen de Britten met hun British East India Company en ze sloten een overeenkomst met de Sultan van Sulu. In 1888 werd Noord-Borneo, zoals het toen heette, een protectoraat van de Britten. Tussen 1942 en 1945 werd de relatieve rust nog eens verstoord door het Japanse leger en in 1946 werd Noord-Borneo weer een kroonkolonie van de Britten. In 1963 werd Noord-Borneo officieel deel van het onafhankelijke Maleisië en zou voortaan Sabah heten. Het wordt ook wel "Negeri de bawah bayu" genoemd: land beneden de wind.
Niet alle inwoners zijn blij om deel uit te maken van "Groter Maleisië": de regering in Kuala Lumpur slokt 95% op van de inkomsten van het land en de ontwikkeling van Sabah loopt ernstig achter bij de rest van het land. Er zijn wel eens oproepen tot onafhankelijkheid geweest en Sabah was een tijdje autonoom maar tot nu toe zijn er verder nog geen serieuze stappen ondernomen. Je krijgt wel een speciale stempel als je het eiland opkomt.
Sandakan, aan de oostkust, werd bijna platgegooid tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het werd helemaal opnieuw opgebouwd en wordt nu wel "Klein Hong Kong" genoemd. Er is een hoop Chinese handel gaande en de meetse winkels hebben hun teksten zowel in het Chinees als in het Maleisisch uitgestald. Een attractie is de Puu Gih Jih Boeddha tempel, die over de Sandakan Baai uitkijkt. Aan de waterkant zie je huizen op palen waar vissers en hun gezinnen nog altijd wonen.

Verder deden we nog wat aan zwemmen, zonnen en raften. Raften op zee bleek een stuk moeilijker dan gedacht en de bootjes lagen voortduren op zijn kop. De volgende dag hadden de jongens nog meer opwinding in het pretpark van KK waar je buggies kon reiden en plastic bergen kon beklimmen voor een astronomisch bedrag. Teb en Anna deden een tukje en Elodie en ik gingen winkelen.