De eerste gegevens uit Singapore zijn uit de derde eeuw, maar er is niet veel over de stad bekend. In 1819 zetten de Britten de stad in, in hun strijd tegen de Nederlanders, die al in groten getale in Indonesië aanwezig waren. De Britten werden eigenaar van de stad.
In 1942 werd Singapore door de Japanners gebombardeerd, die zich niet gehinderd voelden door de aanwezigheid van de Britse vloot. Ze namen de stad in en gedurende drie jaar heette deze "Sonyan" (licht van het zuiden). Na de Tweede Wereldoorlog kreeg Singapore zijn oude naam terug en werd Britse Kroonkolonie. In de jaren 50, na een onsuccesvolle opstand van de communisten tegen de Britten, werd er langzaamaan onafhankelijkheid ingevoerd. Vanaf 1963 was Sigapore geiurende twee jaar lid van het nieuw gevormde Maleisië maar in 1965 werd het toch echt een onafhankelijke staat. De 9e augustus wordt nog steeds gevoerd als de geboortedag van Singapore.
Singapore is al gedurende twee eeuwen een belangrijke handelsstad en het is de tweede grootste haven ter wereld. Het lijkt wel of 95% van de stad bestaat uit wolkenkrabbers - en de rest uit winkelcentra. De stad is extreem schoon, hetgeen geen verrassing is als je weet, dat een papiertje op straat laten vallen een vermogen kost. De regering is al heel lang bezig de stad schoon te houden. Het was de eerste stad waar ik geen vangrails zag langs de snelweg, omdat ze waren bedekt met bougainvillea.

Enkele van de gebouwen herinneren aan de oude Britse koloniale tijden, zoals de City Hall, die dichtbij de beroemde cricket club staat. Een stenen afbeelding van Raffles, de stichter van deze stad, kijkt uit over de gebouwen. Het Raffles Hotel, gebouwd in 1886 werd naar hem genoemd en is inmiddels behoorlijk uitgebreid. In dit hotel werd de fameuze Singapore Sling voor het eerst bereid.

 De grootste groep van de bevolking, ongeveer 75%, is Chinees. Chinatown is een deel van de stad met ongeveer 1600 inwoners, en het is vol met kleine winkeltjes en restaurants. Maar de meeste Chinezen wonen dus buiten Chinatown. Wij hebben daar heerlijk gegeten; je zit op straat aan wiebelige tafeltjes op plastic stoelen maar het eten is uitstekend. Om je heen is er de meest vreselijke toeristenrommel te koop, waar Anna natuurlijk helemaal vrolijk van werd. Met name de kleine vogeltjes in hun houten kooitjes, die gaan zingen als je in je handen klapt, vond ze geweldig. Ons diner werd begeleid door een continu handengeklap en vogelgepiep; we begrepen eindelijk waarom de beroemde nachtegaal uit het sprookje ooit werd vrijgelaten.
Sentosa Eiland, een klein eiland in het zuiden waar je per boot, brug en kabelbaan komen kunt, was in de Tweede Werledoorlog het bastion van de Britten. Nu is het vol met toeristenattracties en hun bezoekers. Er is een golfbaan en een driesterrenhotel; er is ook een 37 meter hoog standbeeld van Merlion, die het lichaam heeft van een vis en het hoofd van een leeuw. (Mer-lion, mermaid en lion). De Merlion was tot 1996 het symbool van Singapore en het is nog steeds een handelsmerk; het wordt in het klein verkocht als toeristisch rommeltje.

Clarke Quay (genoemd naar Sir Andrew Clarke, een van Singapore's gouverneurs) is een "place to be" in het huidige Singapore, vol met bars en restaurants waar je snelle zakenmannen en -vrouwen rond ziet rondhangen in hun mooie pakken, pratend over niets. En gelet op de hoeveelheid bier, die naar binnen gaat, neemt de inhoud van de conversatie gedurende de avond niet toe in kwaliteit.