Nepal zit geklemd tussen India, China en Tibet en had in 2006 iets meer dan 27 miljoen inwoners, de meeste Hindoes, met Boeddhisten op de tweede plaats. Als je hun vlag eenmaal hebt gezien, vergeet je hem niet zo snel. De meeste landen hebben een rechthoekige vlag; een enkele creatieveling heeft een vierkante vlag. Maar Nepal heeft een vlag die bestaat uit twee op elkaar gestapelde driehoeken. Volgens een legende bestonden er duizenden jaren geleden twee mythologische koningen; de ene kwam uit een groep van koeienherders, die van de maan afkomstig waren (Gopalas), de andere van een groep buffelherders die van de zon kwamen (Masipalas). Daarom zijn zowel de zon als de maan in de vlag afgebeeld. Er is geen historisch bewijs voor deze theorie, maar het is wel een mooie vlag.

Kathmandu, de hoofdstad van Nepal, ligt op een hoogte van 1336 meter. De stad heeft zo'n 700.000 inwoners, iets minder dus dan Amsterdam. In de Kathmandu Vallei vind je ook de historische steden Patan en Bhakpatur. De politiek in Nepal is net zo turbulent als het weer in de Himalaya. Tot 1700 was het land vaak in handen van andere mogendheden of verdeeld tussen koningen en stammenhoofden. De Kathmandu Vallei was verdeeld in drie koninkrijken. Ofschoon Nepal veel groter is dan deze vallei, waren de afstanden lang en de wegen moeilijk begaanbaar, en de Kathmandu Vallei was dan ook het belangrijkste deel en de drie koningen hadden de macht. Van één van de koninkrijken, Patan, zijn de resten mooi bewaard gebleven.

Patan staat op de lijst van werelderfgoed van UNESCO en is daarom een beschermde voetgangerszone, verboden voor gemotoriseerd verkeer. Er zijn prachtige plekken en tempels, en een hoop mooi houtsnijwerk. Er is ook een Krishna tempel. Krishna houdt er van dieren maar niet van dierlijke offers, zodat het binnen in de tempel een gekrakeel is van blatende, piepende, kakelende, mekkerende en vooral poepende en stinkende dieren. Het pleintje binnenin de tempel is klein en vol met Krishna aanbidders. De offers die gemaakt worden zijn allemaal vegetarisch, en meestal bananen, in de schil. Het verbranden van de bananen veroorzaakt een dikke zwarte rook en een geur die doet denken aan verbrand rubber. Daartussendoor lopen de dieren; een schaap ligt hijgend uitgestrekt op de grond alsof het zichzelf heeft geofferd. Overal ligt vuilnis te stinken. Krishna had hoogstwaarschijnlijk niet zo'n beste neus.

Een van de tempels in Kathmandu heet Pashupathi Natha. De tempel is gewijd aan Shiva en de dood regeert er. De toeristen staan aan de ene kant van de rivier, die niet groter is dan een modderig stroompje, terwijl aan de andere kant de lijkverbrandingen in de open lucht gaande zijn. Het is als een theater zonder popcorn. Er zijn een aantal "stations" waar de fases van crematie één voor één plaatsvinden. Op de eerste ligt een lichaam gewikkeld in een doek, op het tweede wordt het lichaam in een kist gestopt en bedekt met bloemen en hooi. Het hooi wordt aangestoken en het vuur zal het lichaam verteren; dat duurt wel zo'n twee-en-een-half uur. Een werknemer loopt op en neer om de as de rivier in te vegen; nu weten we tenminste waarom de rivier zo modderig is.
De volgende tempel die we bezoeken heet "geldtempel" maar we weten niet waarom. In alle tempels zitten zoveel apen, dat je ze met evenveel recht "apentempel 1-10" zou kunnen noemen. De geldtempel is gewijd aan het leven; ouders komen hier met hun babies om zegen te krijgen tegen kinderziektes. Wij houden het maar bij vaccineren.

Een andere beroemde tempel die we bezocht hebben, is de Boudhanat tempel, zoals de naam al doet vermoeden een Boeddhistische tempel. Deze tempel is er populair bij de Tibetanen, die naar Nepal kwamen om aan de Chinese druk te ontsnappen. De sneeuwwitte tempel rijst op vanaf de rode bakstenen huizen naar de blauwe hemel. Om de tempel heen staan talloze stalletjes, die met hun in de zon blinkende koper de toeristen proberen te verleiden; de witte koeien die eromheen lopen vinden er in elk geval niets aan. Vrolijk gekleurde vlaggen wapperenen overal klinkt muziek. Verkopers proberen ons miniviolen aan te smeren, die eruit zien alsof alleen een heel klein dwergje erop zou kunnen spelen. Een andere item dat steeds te koop wordt aangeboden zijn plaatjes uit de Kamasutra. Mannetjes schieten tevoorschijn uit donkere hoekjes en bieden opgewonden fluisterend hun waar aan, niet alleen aan ons maar ook aan de kinderen. Hier wordt het recent geïnstalleerde internetfilter ernstig bedreigd.

Kathmandu was altijd erg populair bij hippies en andere hashgebruikers in de jaren 60 en 70. In feite zie je nog steeds een hoop overjarige hippies, als onderdeel van een soort verwelkte flower power, vooral rond "Freak Street". Die straat heeft al een aantal andere namen gehad, zoals "Hashish Trail" en "Hippie Trail". Afgezien van de hippies is de straat precies eender als de andere straten, met souvenirs, materiaal voor bergtochten en tapijten in de verkoop.
Over het algemeen hangt er een heel vrolijke sfeer in Kathmandu. Het is er kleurrijk en vol muziek. De mensen kijken vrolijk en zelfs op het plattelnad, waar veel armoede heerst, is iedereen goedgemutst en altijd klaar voor een praatje. In Thamel, een wijk van Kathmandu, zijn een hoop leuke restaurant, bars en hotels; je moet alleen de verkopers van nutteloze spullen negeren.

Meer Nepalese cepten