WORLDCOOK'S REIZEN - BUKHARA (Oezbekistan)
Recepten uit Oezbekistan Reizen naar Oezbekistan Reizen naar andere landen


De naam "Bukhara" komt van "Vihara", hetgeen "klooster" betekent in het Sanskriet. Bukhara is een van de beroemde steden op de Zijderoute, die in het Oezbeeks "Buyuk Ipakuli" wordt genoemd. Een deel van de stad werd gesticht in de vijfde eeuw door een Perzische prins, die getrouwd was met de dochter van Afrosiab in Samarkand en die een citadel wilde bouwen. Er wordt gezegd dat de stad al sinds de 13e eeuw voor Christus bestaat.De stad werd een aantal keren veroverd, onder andere door Alexander de Grote, verder in 1220 door Genghis Khan en in 1370 door Timur Lenk. In de zestiende eeuw werd de stad hoofdstad van het Bukhara Khanaat. Dit was een heel groot khanaat, want het grootste deel van Centraal Aziëhoorde erbij, alsmede een deel van Afghanistan en Iran. Bukhara werd het centrum van waaruit de Islam werd verspreid. Tot voor honderd jaar geleden werd het water in de stad aangevoerd door vele kanalen ("hauz" genoemd) en poelen. Omdat het water niet vaak genoeg ververst werd, gingen er veel mensen dood, en in de negentiende eeuw zouden de mensen zijn gestorven op een gemiddelde leeftijd van 32. Het was toen waarschijnlijk veiliger om vies te zijn.

De Kalon Moskee werd gebouwd in de zestiende eeuw. De moskee heeft ruimte genoeg voor 10.000 mensen. De Soviets, toch al nooit een groot fan van de Islam, gebruikten de moskee als opslagplaats, maar na de Oezbeekse onafhankelijkheid van 1991 kreeg de moskee zijn oude functie terug. Er is ook een Kalon Minaret, die in 1127 werd gebouwd door Arslan Khan en die waarschijnlijk toen de hoogst bestaande minaret was. Het woord "kalon" betekent "lang" in het Tadjieks (er woonden veel Tadjieken in Bukhara). De toren is 47 meter hoog en werd niet alleen gebruikt als uitkijktoren, maar ook om misdadigers vanaf te gooien, die daarna niet veel kans op overleving hadden.

De moskeeën in Bukhara zijn dikwijls het doelwit geweest van allerlei veroveraars. Genghis Khan reed een van de voorafgaande gebouwen van de Kalon Moskee binnen, denkend dat het het paleis van de sultan was. Toen hij uitvond dat het hier om een religieus gebouw ging, liet hij zijn mannen met hun paarden binnen, en verwoestte het gebouw toch maar.
 Aan de rechterkant zie je Mir-i-Arab Madrassah (koranschool). De school is nog steeds operationeel en is alleen gesloten geweest tussen 1920 en 1944. Jonge mannen studeren hier Arabisch en Koran en Islamitisch recht. Een van de khans bouwde deze madrassah tegenover de Kalon Moskee met het geld, dat hij verdiend had middels de verkoop van 3000 Perzische slaven in 1535. Hij was misschien bang dat zijn god anders deze winst niet zou goedkeuren. De constructie werd geleid door Sheikh Abdullah van Yemen, de prins der Arabieren (Mir-i-Arab), vanwaar de naam.
Aan de linkerkant zie je de voorkant van het Labi-Hauz. Labi-Hauz in het Tadjieks betekent "rondom de poel". Labi-Hauz en de poel bestaan nog steeds, vandaag de dag liggen er chaikhanna's (in het Oezbeeks betekent dit letterlijk "theehuizen"maar het zijn eigenlijk restaurants). Labi-Hauz werd gebouwd in 1620. Behalve toeristen zie je ook Oezbeekse mannen schaak spelen. Een van de bomen wordt door de vrouwen gebruikt om er omheen te lopen;er wordt gezegd dat je dan sneller zwanger wordt. Of dat waar is weet ik niet, maar je trekt in elk geval de aandacht van de schaakspelers, die misschien behulpzaam kunnen zijn in dat proces.

Dit is de Sitorai Makhi Khosa, het paleis van maan en sterren. Het is het zomerpaleis van de laatste emir, Alimkhan, en gebouwd in 1911. De buitenkant (rechts) werd door de Russen gebouwd en de binnenkant (links en onder) door de Oezbeken. Binnen- en buitenkant zijn totaal verschillend. Het paleis ligt buiten het stadscentrum en we moesten al onze overtuigingskracht gebruiken bij een taxichauffeur, die niet eens geloofde dat het bestond.
Voor de bouw van dit paleis leefde de khan in de ark, een nogal sobere plaats. Het paleis is luxueus, heeft een mooie koele tuin, een harem en een zwemvijver, waar de dames in rondzwommen, klaar om de gouden batl te vangen die de meester hun toegooide. Wie de bal ving mocht bij de emir slapen (en alles doen wat daarbij komt kijken). Als je niet zo goed kon vangen had je pech, of geluk natuurlijk.

Op de foto zie je de enige toeristen van de dag: Teb, Mary en mij.