Ofschoon veel mensen een auto hebben tegenwoordig, ook in Dhaka, blijven daar riksja's toch een zeer populair transportmiddel. Ze zijn goedkoop en vaak in staat de files te passeren, die dag en nacht de stad verstoppen. Ze zien er prachtig uit met plaatjes die vaak refereren naar Bollywood. Eigenlijk is het gewoon kunst, en er zijn dan ook winkels die zich specialiseren in "riksja kunst".
De riksjawalla's zijn meestal niet de eigenaar van hun vehikel. Ze huren de fiets voor een klein bedrag, maar de ritten zijn zo goedkoop dat ze eerst een halve dag moeten werken om de huur terug te verdienen. Als er iets gebeurt, zoals een ongeluk of een politieagent die op de fiets slaat met zijn stok met spijkers, is Leiden in last, want de riksjawalla's hebben geen geld om dat te betalen en al helemaal geen verzekering. Helaas gebeuren die dingen regelmatig.
De zware regens houden de riksja's niet tegen: de riksjawalla doet gewoon een plastic zak over zijn hoofd, zodat zijn hoofd droog blijft maar de rest van zijn lichaam drijfnat wordt. De passagiers proberen zich te verbergen achter hun paraplu's.

De riksjawalla's zijn meestal jong sterke mannen met gespierde benen, die goed te zien zijn omdat ze graag een lunghi (wikkeldoek) dragen. Op het vliegveld in Dhaka staat een riksja tentoongesteld. Het bord daarbij deelt ons mede, dat het woord riksja komt van het Japanse "Jin Riki Sha" maar dat de origine van deze fiets in Europa ligt. Klaarblijkelijk reed deze fiets in Bangladesh voor het eerst rond in 1930, en wel in Mymensingh.

Nepalezen gebruiken ook riksja's, maar ze beschilderen ze niet zo mooi.