WORLDCOOK'S REIZEN - CHITTAGONG REGIO (Bangladesh)
Recepten uit Bangladesh Reizen naar Bangladesh Reizen naar andere landen

Ship, waiting for breakdownShip breaking yard

More about Chittagong
Klik HIER voor meer ove Chittagong

Shop full of second-hand or copied items from Chittagong shipsVlakbij Chittagong vind je verscheidene "scheepsafbreekwerven". Hier worden schepen afgebroken tot op het laatste schroefje en alles wordt zoveel mogelijk hergebruikt. Schepen uit andere delen van de wereld komen hier ook naartoe, vooral als er toxische materialen inzitten waarmee men moeite heeft om eraf te komen. De werven liggen een paar kilometer buiten de stad. Er wordt hard gewerkt tegen hongerloontjes. De arbeidscondities zijn verschrikkelijk, alles wordt met de hand gedaan en de werkers dragen niet eens schoenen, laat staan beschermende kleding. De eigenaren laten liever geen buitenlanders binnen, vooral niet als ze een camera hebben; zulk nieuws in de krant maakt je immers niet erg populair. De foto's zijn dan ook met telelens genomen.
Agricultural work is done by handDe stalen delen van de schepen worden verkocht; de binnenkant gebruikt om nieuwe boten mee te bouwen., die je op de rivieren ziet. Alle andere zaken, zoals meubilair, lampen, toiletten en kranen zijn te koop in de lange rij van winkeltjes bovenaan de weg, en worden verkocht voor een aanzienlijke prijs.
Toen wij er waren regende het helaas pijpenstelen dus het was moeilijk een goede foto te maken. Het is namelijk bizar Paddies wherever you look between Chittagong and Cox's Bazarzo'n groot schip boven de rijstvelden uit te zien steken.
We reden van Chittagong, naar Cox's Bazar om de veerpont vanaf Teknaf, het allerzuidelijkste puntje van het vasteland van Bangladesh, te pakken naar St Martin's Eiland.
Deze weg, met een lengte van iets meer dan 150 kilometer, gaat door vlak land en door heuvels (de laatste uitlopers van de Himalaya) en er zijn heel mooie uitzichten. Overal zie je rijstvelden en boeren met ploegen en ossen. Al het werk wordt met de hand gedaan. De meeste mensen (mannen) werken op het land of op zee. De boeren hebben bijna geen machines. De weg slingert voortdurend van rechts naar links en terug en loopt door kleine dorpjes. In de dorpjes zijn de wegen bomvol: met voetgangers, riksja's, auto's en allerlei soorten dieren. Je ziet honden, geiten en koeien los rondlopen. Er is een hoop handel gaande en iedereen probeert zijn waar op straat te verkopen. Omdat elke rikjsarijder zijn bel gebruikt om door de menigte te komen, is het effect nihil; je wordt er hooguit doof van. Zelfs na het vallen van de avond is het druk. De riksja's hebben heel kleine olielampjes onder hun fiets hangen, dus als je heel goed tuurt dan zie je ze tenminste.
Brick making is done by handYou see hundreds of chimneys from the road that follows the riverDe weg volgt de rivier Karnaphuli. Karnaphuli betekent zoveel als "bloem achter het oor gestoken" en gaat terug naar het verhaal dat een prinses in het water dook omdat ze de bloem had verloren die haar prins met zoveel liefde acter haar oor gestoken had. Omdat zij werd meegesleurd door de stroom dook de prins, ziek van liefde, achter haar aan, slechts om hetzelfde lot te ondergaan.
Links en rechts van de rivier zie je baksteenfabrieken, soms met een, soms met twee pijpen; de pijpen zijn vaak mooi versierd. Het zijn kleine fabriekjes waar vele mannen werken, die elke steen met de hand vormen met behulp van een mal. Eerlijk gezegd lijkt het vaak alsof sommigen alleen maar doen of ze werken - er wordt een hoop rondgelummeld en -gelegen. De klei wordt in het droge seizoen van de rivierkant gehaald, de stenen eerst gedurende een week gebakken in de zon en dan een nacht in de oven. Omdat alles stuk voor stuk en met de hand gebeurt, duurt het eeuwen voordat je een stapeltje klaar hebt. In de oven werden ook wel eens slechteriken gestopt. De stenen worden getransporteerd naar de grote steden en kosten 3-5 Taka per stuk, afhankelijk van de kwaliteit.