St Martin's Eiland was een speciale ervaring. De ene dag konden we geen stap verzetten zonder gevolgd te worden door een sliert eilanders; de volgende dag hadden we 10 kilometer strand voor ons alleen.
Er is geen electriciteit op het eiland. Men expirimenteert met windmolens en zonnencellen maar dit zijn slechts kleine pilots. Er zijn ideeën over het verbranden van kokosnoten. Toen wij er waren, hadden alleen de twee hotels van het eiland een generator en die gebruikten ze slechts tussen 6 en 10 's avonds. Daarna kun je een romantisch tête-à-tête hebben bij de olielamp. Onze kaartcapaciteiten zijn daar aanzienlijk verbeterd.

Het eiland heeft maar één klein stadje met iets meer dan 5.000 inwoners. Het hele eiland is niet groter dan 8 vierkante kilometer. De meeste inwoners zijn vissers, en ze verkopen hun vis elke morgen op het strand of transporteren het naar het vasteland. Een deel van de vis hangt in de zon te drogen tot er een hongerige klant voorbijkomt. Op het strand vonden we veel prachtige schelpen en krabsporen, We zagen verschillende keren een krab zijwaarts wegrennen om zich te verbergen.
Het eiland is zo klein, dat je er in vier uur rond kunt lopen, hetgeen we deden. We zagen heel wat onderweg, onder andere een slang en een dode zeeschildpad.

Er is een "legbatterij" op het eiland voor zeeschildpadden. De zeeschildpadden worden bedreigd en er zijn er niet zo veel meer. Ze komen 's nachts naar het strand om eieren te leggen. Deze eieren worden door veel dieren bedreigd, onder andere wilde honden, die ze opgraven en opeten.
Nu graven medewerkers de eieren uit en laten ze uitkomen in hun centrum. Zodra de kleine schildpadjes sterk genoeg zijn, worden ze vrijgelaten.
We keken eens rond in de zeeschildpaddenlegbatterij, maar vonden niets dan een paar hoopjes zand. Pas toen ik een foto gemaakt had, zag ik het bordje dat zei "verboden te fotograferen". Ik vraag me nog steeds af wat er zo geheim was, of dat er misschien iets gaande was, dat niets met schildpadeieren van doen had. Die eieren hebben we in elk geval niet gezien.

Kinderarbeid is nog steeds heel gewoon in Bangladesh. Op het eiland zagen we heel wat kinderen die zware lasten droegen, gedroogde vis verkochten, hielpen in de hotels, het vee verzorgden en toeristen (ons dus) achtervolgden om van alles te verkopen van hun diensten als toergids tot schelpen en kokosnoten. Rijstverbouw is de andere bron van inkomsten op het eiland, en de rijst wordt gewoon op het strand te drogen gelegd.