Istanbul is een mooie stad aan Bosporus, waar Teb en ik vier dagen doorbrachten nadat ik er een workshop had gehad. Ons hotel keek uit over het water (foto boven) en we zagen boten zoals die op de foto links de hele dag op en neer varen. Een keer zagen we zelfs een groot vuurwerk boven de rivier. We namen ook een boot naar de Princes Islands, in Turkish Red Islands (Kizil Adalar), op ongeveer een uur varen van Istanbul.
We gingen naar het verste eiland, waar geen gemotoriseerd transport is en je slechts kunt rondrijden op door paarden getrokken wagentjes. De natuur was er prachtig en je zag maar weinig toeristen. Er wonen een aantal megarijken met grote villa's en tuinen.
Op een van de meest centrale pleinen in Istanbul vind je de Blauwe Moskee zowel als de Aya Sofia. De Aya Sofia was klaar op 27 december 537. De woorden betekenen "Heilige Wijsheid" het gebouw was eerst een Orthodoxe Basiliek, later moskee, en nu museum.
De Blauwe Moskee heet eigenlijk de Moskee van Sultan Ahmet (Sultan Ahmet Camii) die de moskee bouwde tussen 1606 en 1616. Mocht je je afvragen waar het woord blauw in de naam op slaat, welnu, dat gaat om de tegels aan de binnenkant. Helaas waren de meeste verborgen in een galerij, die niet was opengesteld voor het publiek. De echte gelovigen mogen naar binnen door de hoofdingang; heidenen zoals wij moesten het zijdeurtje gebruiken. De toegangsprijs was echter zo hoog, dat ik wel een majesteitelijke ontvangst zou hebben verwacht met een orkest en Sultan Ahmet in hoogst eigen persoon in plaats van zo'n ingang achteraf.
De Aya Sofia, die hemelsbreed maar 500 meter van de Blauwe Moskee afligt, is maar liefst meer dan duizend jaar ouder en dat is ook wel te zien. Aya Sofia betekent "goddelijke wijsheid".
Keizer Justinianus bouwde de kerk in de zesde eeuw, op de ruines van de Theodosiaanse kerk uit het midden van de vijfde eeuw. Er liggen nog ruines van deze kerk in de tuin. Binnen de kerk is het een mengelmoes van kerk en moskee. Die zijn niet gescheiden maar lopen overal door elkaar. Zo zie je combinaties van glas-in-lood ramen met vergulde verzen uit de Koran. De kerk is heel groot en heeft een prettige rustige atmosfeer.
Aan de rechterkant zie je de Galatatoren, een van de hoogste punten van de Genoese fortificatie, en nu een leuk uitkijpunt over Istanbul. Een andere attractie is het Topkapi paleis, dat is gesitueerd temidden van een groot park met uitzicht over de Bosporus. Mehmet de Overwinnaar bouwde het in de vijftiende eeuw en er hebben sultans gewoond tot in de negentiende eeuw. Het paleis is enorm en heeft een aantal interessante gebouwen, waarvan de harem er een is. Er staan ook een hoop artefacten waarmee de sultans hun huis plachten op te leuken, en het is duidelijk dat zij een dure en extravagante smaak hadden.
In de negentiende eeuw vond men het paleis ouderwets geworden en de verblijfplaats van de machthebbers verhuisde naar het Dolmabahce Paleis, een stuk buiten Istanbul. Een Ottomaanse regent, die zijn macht zag tanen, probeerde daar een paleis in Franse stijl neer te zetten. Kemal Atatürk stierf in dit paleis om 9.05 en alle klokken zijn stilgezet op die tijd. Het paleis is volgepropt met allerlei spullen en geen wonder van schoonheid. Onze gids was het meest onder de indruk van de gebeurtenissen, die plaats moeten hebben gevonden in de besnijdeniskamer, en hij vertelde dat verhaal drie keer.
In Istanbul zijn er, behalve zeven heuvels, ook veel mooie moskeeën waarvan de Süleymaniye, die achter de universiteit ligt, de grootste is. Deze moskee werd gebouwd door Ottoman Sultan Süleyman 1, "the Magnificent", in het midden van de zestiende eeuw. Omdat de moskee bovenop een heuvel ligt, kun je hem overal vandaan zien.
De Grand Bazaar is ook leuk, hoewel we de kleine bazars leuker vonden. De Grand Bazar is heel toeristisch, met agressieve verkopers die achter vluchtende bezoekers aanlopen in een poging hun nepgoud en T-shirts met opdruk "Istanbul" te verkopen.