Alexandrië, ook wel liefkozend "Alex" genoemd door de Egyptenaren, en "El Iskandariya" in het Arabisch, werd gesticht door Alexander de Grote in 331 voor Christus. Ik heb nooit geweten dat Alexander in die tijd al zulke afstanden aflegde (hij ging tot diep in Azië), zoop als een Maleier, zijn mannelijke partner gewoon openlijk meenam en liefhad en ondertussen ook nog een kind bij een prinses verwekte omdat dat politiek correct was. Maar dit terzijde, want van dat alles is niets meer over, en Alexandriëbestaat daarentegen nog steeds.
Alexandriëwerd de hoofdstad van het Grieks-Romeinse Egypte en het was hier dat Cleopatra en Marcus Anthonius het merendeel van hun rommelige tijden hebben doorgebracht in de eerste eeuw voor Christus. Als Marcus niet druk was met het achterlaten van slachtoffers in de strijd, had hij het wel druk met het aanwerven en verlaten van echtgenotes; hij heeft er 5 gehad en niet allemaal totaal serieel. Cleopatra lukte het dan toch om beroemd te worden.
Alexandriëverloor daarna veel van zijn charme en toen Napoleon arriveerde, vond hij niet meer dan een flinke vissersplaats. Daarop breidde Alexandriëzich opnieuw snel uit, als een vakantie-oord maar ook als een handelsplaats. Veel buitenlanders zijn er inmiddels vertrokken, maar diegenen uit de mediterrane landen die zijn achtergebleven dragen bij aan de sfeer, die er net even anders is dan in andere Egyptische steden.

De stad strekt zichzelf 35 kilometer lang uit langs de rand van de Middellandse Zee, met het centrum rondom de oostelijke en westelijke haven. Dit maakt het moeilijk om te verdwalen, want je komt altijd weer bij de zee uit. Je hoeft je alleen maar te herinneren of hij aan de linkerkant of aan de rechterkant lag. Het feit dat restaurants geen alcohol serveren houdt je geheugen in elk geval scherp.
Fort Qaitbey, aan de ingang van de haven, is een duidelijk herkenningspunt voor schepen. Het werd gebouwd in de vijftiende eeuw door Sultan Qaitbey en later nog mooier gemaakt door Mohammed Ali. Hier was het dat een van de zeven wereldwonderen, Pharos, stond, voordat het in zee verdween als gevolg van een aardbeving.
Een van de dingen die we bezochten was de katakomben van Kom el Shoqafa, maar het was helaas verboden om daar foto's te maken. De katakomben zijn ontdekt door een geitenhoeder, wiens geit in een schacht viel. Binnen is het er een beetje griezelig; er zijn rechthoekige gaten waar graven hebben gestaan en een ondergrondse hal, waar de familie bijeenkwam. Er is ook een ruimte waar dode lichamen werden geroosterd als boterhammetjes. Er is een vreemde mengelmoes van beelden en schilderijen uit de tijd van de farao's, maar ook de Grieken en Romeinen. Goden uit de farao tijden dragen Romeinse jurken en gaan hand in hand met Griekse goden. Een waar voorbeeld van interculturele tolerantie voor de moderne tijd. En dan is er tenslotte nog de hal van Caracalla, waar de slachtoffers van deze notoire keizer werden begraven.

Lang geleden was Alexandriëeen wetenschappelijk en filosofisch centrum en in 300 voor Christus werd de beroemde bibliotheek gebouwd. Men zegt dat alle schepen die de haven binnenliepen, een copie moesten inleveren van alle rollen die zij aan boord hadden. Helaas hebben oorlogen en branden de bibliotheek een aantal keer verwoest. In 2002 werd een nieuwe bibliotheek geopend op de plaats waar de oude eens stond. Dit was een enorm project met een kostprijs van 200 miljoen Euro. Op de foto rechtsboven zie je de bovenkant van het gebouw, dat de voor de Egyptenaren zo belangrijke zon symboliseert, boven de boten uitsteken. Op de buitenste muren staan de letters van al 's werelds alfabetten.
Links zie je koetsjes met paarden, die gebruikt worden om de toeristen met een slakkengangetje langs de Corniche te vervoeren. Daarnaast het standbeeld van Sa'ad Zaghloul, de vrijheidsstrijder (1860-1927) die in 1919 verbannen werd door de Britten en een nationale held werd, het plein bewakend dat naar hem is genoemd. Daar weer naast de Abu el-Abbas el-Mursi Moskee, gebouwd in 1865 bovenop een 13e eeuwse graftombe, waarvan sommigen zeggen dat het een Sufi heilige was, en anderen menen een Andalusische sjeik. Wie weet, in elk geval is hij de beschermheilige van vissers en zeelieden in Alexandrië. Het grootste deel van het gebouw is nieuw, in 1943 heeft men er nog aan gebouwd. Alexandriëheeft, net als Cairo, een Tahrir (bevrijdings) Plein, en het was hier dat iemand in 1954 een aanslag op President Nasser pleegde, hetgeen leidde tot de verbanning van de Moslim Broederschap.

Hierboven staan foto's van twee paleizen in het Montazah park. De constructie van het paleis op de linkerfoto, het Salamlek Paleis, werd begonnen door Koning Abbas II in 1892. Het paleis fungeert nu als luxueaus hotel. In 1932 bouwde Koning Fuad een paleis erbij dat nog groter was in de stijl van Florence en noemde het Haramlik. Het is 20 jaar lang de zomerresidentie geweest van de koning tot hij in 1952 werd afgezet. Het heeft een fantastische locatie en uitzicht en moet een fortuin hebben gekost.
Hieronder staan foto's van de souk, de tram die van links naar rechts door de stad gaat en het treinstation.