Cairo is verschrikkelijk druk. De stad is vol met auto's. Tien jaar geleden was dit alleen het geval tijdens spitsuur, maar datzelfde sptisuur duurt nu van zonsopgang tot zonsondergang en zelfs 's nachts kun je in de file terecht komen, midden in de stad. Er zijn onvoldoende parkeerplaatsen en je ziet dan ook de auto's eindeloos en doelloos rondjes rijden, als in een Egyptische versie van de Truman Show. Er zijn wel renovaties gaande en het enorme beeld van Ramses, dat op het Ramsesplein prijkte (vlakbij waar het Egyptisch Museum staat) is verhuisd naar het Gizeh plateau om de auto's meer ruimte te geven. Het lijkt niet veel te helpen; elke dag bewegen zich 5 miljoen auto's over het plein en het is dan ook niet aan te raden om dit plein te voet over te steken.

Cairo is vol van tegenstellingen: arm en rijk, groot en klein, veel verschillende godsdiensten. De hoofdstad is enorm uitgestrekt en telt ruim 20 miljoen inwoners. De stad wordt ook wel "de Stad van de 1.000 Minaretten" genoemd, en je vindt er meer dan 500 moskeeën (en je kunt ze vaak horen, helaas ook om 4 uur 's ochtends). Gelukkig gaat iedereen daarna weer gewoon slapen, ten minste tot 10 uur in de ochtend. 7 uur in de ochtend is dan ook de beste tijd om je door de stad te bewegen. Het nachtleven is bruisend, en gaat door tot de eerste roep van de minaret.

Een van de belangrijkste attracties in de stad is het Egyptisch Museum. Dit ligt vlakt bij het inmiddels overbekende Tahrir Plein (Vrijheidsplein). Tijdens de revolutie van maart 2011 werd het naastgelegen gebouw van het Ministerie van Binnenlandse Zaken in brand gestoken en daarbij blakerde de zijkant van het mooie roze gebouw ook zwart. Het museum is in 1902 gebouwd en nu zijn er plannen om het in 2012 te verhuizen naar het terrein van de piramides, waar het hopelijk beter zal kunnen overleven zonder al de uitlaatgassen van auto's die eromheen rijden. Het museum is enorm en je kunt er zomaar een week in rondlopen. Er zijn meer dan 100.000 stuks te zien, waaronder mummies en een tombe. Het masker van Toetanchamon ligt hier, de arme farao die al om kroosjes was voordat hij zijn tienerjaren achter zich had gelaten. Ook bevinden zich hier een aantal portretten van Fayoum. Deze portretten dateren uit de Grieks-Romeinse periode (ongeveer 30 voor Christus tot 300 na Christus). In die dagen veranderde de mode van het maken naar mummies naar het schilderen van mensen op hout. Op veel plekken zie je combinaties van oudheden uit de Grieks-Romeinse peiode tezamen met de overblijfsleen uit de Faraotijd.

Veel hotels en restaurants bevinden zich aan de oever van de Nijl, net als een hotel waar ik eens verbleef, het hotel "Om Kholtoum"; dit is genoemd naar een beroemde zangeres uit de mid-twintigste eeuw. De Nijl domineert niet alleen de stad, maar ook het land. Een van de bekende eilanden, Zamalek, ligt in het midden van Cairo, doormidden gesneden door de grote en drukke "26ste juli boulevard". Hier vind je veel winkels, restaurants en bars. Omdat het er verschrikkelijk druk is, is het handiger om je te voet te verplaatsen. Dan moet je weer goed oppassen, want het plaveisel zit vol met gaten en hobbels en niet alle automobilisten hebben ontzag voor voetgangers. De Egyptenaren zelf verplaatsen zich liever niet te voet, al is het maar 100 meter, en het resultaat daarvan is, dat het eiland vaak volstaat met lange rijen (stilstaande en toeterende) auto's. Er zijn bijna alleen straten met eenrichtingsverkeer en als gevolg daarvan rijden mensen soms uren rond op zoek naar een parkeerplaats voor een plek die te voet binnen tien minuten bereikt zou zijn.
Hoewel het bijna altijd zonnig is in Egypte, is het mij gelukt om in een dag lange regenbui verzeild te raken. Die dag ben ik naar de Citadel gegaan. Daarna kun je altijd je modderige schoenen laten poetsen voor nagenoeg niets.

Om Kolthoum, is een Egyptische zangeres, ook wel "Kawkab al-Sharq"(Ster van het Oosten) genoemd. Zij trad op in het midden van de twintigste eeuw. Ze stierf in 1975 maar wordt nog steeds als Egypte's meest beroemde zangeres aller tijden gezien. De Egyptenaren noemen haar "de vierde piramide" maar aangezien er meer dan 90 piramides zijn in Egypte,lijkt dat mij niet zo'n bijzonder compliment. Ze is nog altijd populair en symboliseert het luxueuze leven van haar tijd. Je kunt haar muziek overal kopen en ze heeft een standbeeld dat over de Nijl uitkijkt. Wij bezochten een poppentheater dat het leven van de zangeres uitbeeldde. De muziek kwam tot ons vanaf een oud bandje, krakend en wel. De begeleidende violist brak zijn snaar halverwege en leek vervolgens in slaap te vallen. Wij wisten gelukkig wakker te blijven.

Waterpijp (sheesha) roken is erg populair en elk uur van de dag zie en ruik je groepen mensen die op de terrasjes lustig zitten te puffen. Vroeger was het een gewoonte van oudere mannen met een lage sociaal-economische status, maar daar is niets meer van te merken. Iedereen doet het: studenten, mannen, vrouwen, jong en oud. De Egyptenaren houden niet van vrouwen die op straat lopen met een sigaret in hun mondhoek (voor mannen is dat prima in orde) maar ze mogen wel openlijk aan de waterpijp lurken. Het is niet erg gezond: de consumptie van een hele waterpijp staat gelijk aan een pakje sigaretten.