Mahastangarh is een archeologische plaats in het midden van Bangladesh,  vlak bij Bogra. Je hebt wel wat fantasie nodig hier, want op het eerste gezicht zie je niets dan grassige heuvels. Sommige delen herken je omdat er borden bij staan, zoals de Govinda Bitha, een tempel die was gewijd aan Vishnu, aan de noordkant. De stad Mahastangarh moet minstens 2.300 jaar oud zijn en alleen de funderingen hebben het overleefd. Die kun je zien liggen in het middendeel, de citadel, vandaag de dag gebruikt door jonggeliefden die had in hand op en neer lopen tussen de ruines van wat eens de stadsmuur moet zijn geweest.

Het bord bij de Govinda Bitha zegt, dat de tempel werd gebouwd in de zestiende eeuw. De stad heette toen nog Pundranagarh en lag op de oever van de rivier de Koratoya. Het moet de oudste en toen de grootste stad van Bengalen zijn geweest. De citadel is hoger dan de heuvels eromheen, het lijkt ongeveer 4 meter, en beslaat een groot gebied. Er zijn Hindoe, Boeddhistische en Moslim sporen gevonden. Het is nog steeds een pelgrimplaats voor de Hindoes. Ofschoon de toeristen zelf deze plaats nog niet bereikt hadden, zagen we wel een toeristenbus en een winkeltje dat toeristische rommel verkocht. Voor mij was de reis ernaartoe het mooist, met de groene rijstvelden, mangoboomgaarden en af en toe een geel mosterdzaadveld.

Er was ook een museum, aangeprezen door The Lonely Planet. We kochten kaartjes en liepen rechtdoor naar de ingang, maar helaas, de bewaker wilde ons niet binnenlaten, want het was lunchtijd. De lunch zou twee uur duren en we hadden geen tijd om daar zolang te blijven, zodat we de ongetwijfeld fantastische rest van de opgravingen aan ons voorbij moesten laten gaan. De bevolking rondom Mahastangarh houdt er blijkbaar niet erg van om de fantasie te gebruiken voor de oude stad. Ze hebben hun huizen, begraafplaatsen en groentetuinen dan ook gewoon op of naast de opgravingen gebouwd en aangelegd. De regering zegt dat dat verboden is, maar de bevolking zegt dat ze eigendomspapieren voor het land hebben. Dit is helemaal niet onmogelijk, want landeigendom in Bangladesh is net zo onduidelijk als de grenzen van de oude stad.