WORLDCOOK'S REIZEN - BANDARBANS (Bangladesh)

Recepten uit Bangladesh

Reizen naar Bangladesh

Reizen naar andere landen

De Bandarbans is een gebied van groene heuvels in het zuiden van Bangladesh; het is er heel dun bevolkt. Voor 1970 werd het gebied alleen bevolkt door stammen, die in kleine dorpjes woonden, bestaand uit bamboehutten op palen. De meeste stamleden waren Boeddhistisch, Christelijk (vaak daartoe bekeerd door missionarissen) of animalist. De dorpen konden alleen te voet of per boot worden bereikt - wegen waren er niet. Deze mensen behoorden tot de oorspronkelijke bevolking van het land en zoals dat vaker gebeurt, was hun relatie met de andere Bangladeshi niet optimaal. Gedurende de Bevrijdingsoorlog van 1971 kozen ze daarom de verkeerde kant en werden daar vervolgens nog jarenlang zwaar voor gestraft. Hun geest werd echter niet zo snel gebroken en de guerillaoorlog duurde 16 jaar. Het gebied, met zijn heuvels en tropische oerwouden en gebrek aan wegennet leende zich uitstekend voor een guerilla oorlog. Zoals je kunt zien op de kaart onderaan deze pagina, zijn de Bandarbans geografisch gezien een apart aanhangsel van Bangladesh, bijna een schiereiland. Het landschap is dan ook totaal verschillend van de rest van Bangladesh, met zijn overvloed aan water aan vlakke groene rijstvelden. Hier zijn er bergen en rijke oerwouden. De meeste inwoners zien er anders uit, gaan anders gekleed en spreken een andere taal.
Wij verbleven twee nachten in de ecolodge, wara je een prachtig uitzicht had vanaf je balkon, dat aan een bamboehut-op-palen zat. Omdat je vrij hoog zit, is de lucht fris en schoon, de nachten bijna koud. Elke ochtend kwamen werknemers ons een emmer met stomend heet water brengen, om onszelf en elkaar te douchen. Bandarbans in de Bengaalse taal betekent "apenbos". Er is echter helaas veel ontbossing geweest en nog steed gaande en heel wat apen zijn verhuisd of verdwenen, en ook de olifanten die hier vroeger in het wild leefden hebben een veiliger onderkomen gezocht. De lokale bevolking hakt de bomen om en verkoopt ze voor een lage prijs. De lokale politie en de regeringsbeambten krijgen hun aandeel, en daarna wordt het hout verscheept - het is teakhout en dat is erg populair in het buitenland. Regeringsposten zijn erg populair in de Bandarbans; de bossen verdwijnen dan ook met grote snelheid.
Momenteel is er gelukkig geen oorlog meer, mar je ziet nog steeds grimmig kijkende politieagenten en legerofficieren overal. Bij iedere ingang van het gebied dwingt een bruuske politieman je je naam in te vullen, alsmede je paspoortnummer, visumnummer, leeftijd, doel van het bezoek en wat je maar meer kunt bedenken, in drievoud. En dat is een hele taak als je met zijn achten bent. Omdat er niet veel wegen zijn, bezochten we het gebied met een gids, die tevens een vriend van ons isin een klein bootje, zachtjes peddelend door de rivieren, niet gestoord door de gewoonlijke kakafonie van motorgeluiden, toeters en fietsbellen. De stammen zorgen voor zichzelf, ze hebben dhun dieren eb verbouwen hun eigen fruit en groente; de leraar arriveert per boot om hun kinderen te scholen.
De Bandarbans, onafhankelijk als ze zijn, hebben een eigen koning. Niet dat deze heerser wordt geaccepteerd door de Bangladeshi overheid, maar de stammen eren hem en vragen hem advies. De koning is afkomstig vanuit een van de stammen, op dit moment (2008) de Marma, maar andere stammen leveren ook van tijd tot tijd koningen. Een keer per jaar is er een grote regionale feestdag: belasting-ontvangstdag (wie heeft gedacht dat dat ooit een feestdag zou kunnen zijn?) De inwoners betalen slechts 1 Taka (een fractie van een cent) per persoon per jaar. Dat lijkt heel weinig, maar de koning heeft 400.000 onderdanen en de belasting vormt dan ook een aardig extra inkomen voor een niet-officiële koning in een land waar 30,000 Taka als een zeer goed maandsalaris wordt gezien. De koning wordt geen koning door vererving, maar hij wordt gekozen. De wijste nog steeds gezonde man wordt gekozen, of dat is dan toch wat men ons verteld heeft. Het schijnt wel te helpen als het koningschap in de familie zit; deze koning is een neef van de vorige. Wij mochten bij de koning op audiëntie. De koning woont in een klein sober flatje; er is echter wel een troon en foto's van hem aan de muur met een kroon op, zodat je zeker weet dat je op de juiste plaats bent aangeland. Uiteindelijk kregen we de koning zelf niet te zien; hij was op dat moment 92 en had een middagdutje nodig. Terwijl de kleine prinsen ons thee serveerden, mochten wij in een vergeeld fotoboek bladeren om de grote daden van de koning te zien, voornamelijk bestaand uit het begeleiden van mannen in versierde pakken die ceremonies uitvoerden (wellicht had het weer iets te maken met die belasting). Wij hebben de conclusie getrokken dat de koning zeker een van de oudsten is; of hij ook de wijste is, kunnen wij echter niet uit eigen ervaring bevestigen.