Mensen die dezelfde dingen verkopen zitten allemaal bij elkaar, wat er in onze westerse ogen een beetje raar uitziet en niet erg commercieel. De Egyptenaren vinden het juist goed. Zo kunnen de verkopers indruk maken op de kopers door te laten zien dat hun koopwaar van nog betere kwaliteit is dan dat van de buurman, of winnen ze gewoon door het hardst te schreeuwen.
Het steentje dat een scarabee voorstelt is erg populair bij toeristen. Vroeger dacht men dat de scarabee de zon dooor de hemel trok; nu is hij goed om ongeluk op een afstand te houden. Als al die scarabeeën in toeristentassen hun werk zouden doen, was de wereld voor zeker een gelukkige plaats. In elk geval zijn ze in steen meer aantrekkelijk dan hun levende broeders in hun natuurlijke omgeving. Verder kun je een waterpijp kopen als soevenir, hoewel dat niet zo'n handig artikel is om te transporteren. Een outfit voor buikdanseres is heel wat makkelijker, en je echtgenoot wordt er nog blij van ook.

De man met de waterpijp zit in Cafe Naguib Mahfouz, genoemd naar de beroemde schrijver en Nobelprijswinnaar, die veel van zijn stad hield en erover schreef in zijn boeken. Hij won de Nobelprijs in 1988 en er wordt gezegd dat hij het cafébijna dagelijks bezocht. Mahfouz stond op de lijst van een aantal fundamentalisten en overleefde minimaal één moordpoging. Hij probeerde de Arabische literatuur te moderniseren en schreef ook over homosexualiteit, een feit dat hem niet door iedereen in dank werd afgenomen. Homosexualiteit is nog steeds illegaal in Egypte en homosexuelen en HIV/AIDS patiënten komen nog weleens in de gevangenis terecht.